(Dini metin, anonim, İbranice/Aramice/Yunanca, MÖ 9. yüzyıl - MS 2. yüzyıl, 31.101 ayet)
Giriş
Giriş | Sayfa Başına Dön |
"İncil" bir derlemesidir çeşitli metinler veya "kitaplar" Muhtemelen tarihte en çok alıntı yapılan ve en yaygın şekilde dağıtılan kitaptır ve edebiyattaki en büyük yazarların çoğu şu ya da bu şekilde İncil temalarından, motiflerinden ve imgelerinden etkilenmiştir.
Yahudilik genellikle bir dizi 24 kanonik kitap olarak bilinen "Tanah" veya "İbranice İncil" ki bu da esas olarak "Eski Ahit" Hristiyanlığın "İncil" Bu kitaplar esas olarak İncil İbranicesinde, bazı küçük bölümleri ise İncil Aramicesinde, yaklaşık M.Ö. 9. yüzyıl ile 4. yüzyıl arasındaki çeşitli tarihlerde yazılmıştır.
Hristiyanlık ayrıca bir "Yeni Ahit" , bir başka 27 kitap İsa'nın ve havarilerinin hayatını ve öğretilerini anlatan, MS 1. ve 2. yüzyıllarda Koine Yunancası ile yazılmış kitaplardır.
Özet - Kutsal Kitap Özeti | Sayfa Başına Dön |
Kutsal Kitap ayrıntılı bir şekilde özetlenemeyecek kadar büyüktür, ancak burada içeriğinin çok kısaltılmış bir incelemesi yer almaktadır:
Yaratılış'ın ilk 11 bölümü 'ın ilk kitabı olan "İncil" Yaratılış, Adem ve Havva, Büyük Tufan ve Nuh'un Gemisi, Babil Kulesi vb. hikayeleri anlatır. Tekvin'in geri kalanı Patriklerin tarihini anlatır: Yahudiler soylarını oğlu İshak ve torunu Yakup (İsrail olarak da adlandırılır) ve Yakup'un çocukları ("İsrailoğulları"), özellikle de Yusuf aracılığıyla İbrahim adlı bir adama dayandırırlar; Müslüman Araplar daİbrahim'e, onun oğlu İsmail'e kadar uzanır.
Mısır'dan Çıkış ve Sayılar kitapları Patriklerden yüzlerce yıl sonra yaşayan ve İbranileri Mısır'daki esaretten çıkaran Musa'nın hikayesini anlatır. Yeni bir nesil Vaat Edilmiş Topraklar olan Kenan diyarına girmeye hazır olana kadar kırk yıl boyunca çölde dolaştılar (bu süre zarfında Tanrı Musa'ya On Emir'i verdi). Levililer ve Tesniye kitapları Tanrı ile seçtiği kişiler arasındaki ilişkiyi ele alırve İbrani yaşamının neredeyse her yönünü düzenleyen Yasa'nın ayrıntılarını verir.
Kutsal Kitap'ın geri kalan kitapları "İbranice İncil" (Hıristiyan "Eski Ahit" ) Yahudiler tarafından Peygamberler ve Yazılar kategorilerine ya da Hıristiyan örgütlenme yöntemine göre Tarih kitapları, Bilgelik kitapları ve Kehanet kitapları bölümlerine ayrılmıştır.
Tarihsel kitaplar (Yeşu, Hakimler, Rut, Samuel I ve II, Krallar I ve II, Tarihler I ve II, Ezra, Nehemya, Tobit, Judith, Ester ve Makabiler I ve II) Musa'nın zamanından İsa'nın zamanından birkaç yüz yıl öncesine kadar İsrail'in tarihini anlatır. Bir süre İsrail kabileleri bir dizi hakim tarafından yönetildi ve daha sonra Saul, Davut, Süleyman ve diğer kralların monarşisi geldi.Kudüs sonunda yıkıldı ve birçok esir Babil'e götürüldü, ancak zaman içinde halkın geri dönüp Kudüs'ü ve uygarlıklarını yeniden inşa etmelerine izin verildi.
Bilgelik kitaplarından Mezmurlar, Özdeyişler, Süleyman'ın Bilgeliği ve Sirak mutlu, başarılı ve kutsal bir yaşam sürmeye yardımcı olacak birçok pratik bilgelik sözü içerir; Eyüp ve Vaiz hayatın anlamı, kötülüğün varlığı ve Tanrı ile ilişkimiz gibi daha ağır konuları ele alır; Süleyman'ın Şarkısı ise bir erkek ve kadın arasındaki romantik aşkı yücelten bir aşk şarkısıdır (her ne kadar bazenalegorik olarak Tanrı'nın İsrail'e ya da Kilise'ye olan sevgisini anlatan bir öykü olarak).
Kehanet kitapları (Yeşaya, Yeremya, Ağıtlar, Baruk, Hezekiel, Daniel, Hoşea, Yoel, Amos, Obadiah, Yunus, Mika, Nahum, Habakkuk, Zefanya, Haggay, Zekeriya ve Malaki) gelecekle ilgili kehanetlerde bulunur ya da Tanrı'dan özel talimat veya uyarı mesajları verir. Ağıtlar ve Baruk hariç, bu kitapların her biri tanınmış İbrani peygamberlerden birinin (ve birkaç küçük peygamberin) adını taşır.Tanrı tarafından krallara, diğer önderlere ve genel olarak insanlara bu kehanetleri, mesajları ve uyarıları vermek üzere çağrılmışlardır.
İsa'nın dört İncili "Yeni Ahit" İsa'nın doğumu, yaşamı, hizmeti, öğretileri, ölümü ve dirilişini anlatır. Matta, Markos ve Luka birbirine çok benzer, ancak Yuhanna İncili oldukça farklıdır, diğer üç İncil ile aynı olayların çoğunu anlatmasına rağmen çok daha ruhani ve teolojik bir eserdir. Havarilerin İşleri, aynı yazar tarafından yazılan Luka İncili'nin bir tür devamıdır ve şunları anlatırHıristiyan Kilisesi'nin ilk 30 yılının tarihi, çoğunlukla erken Hıristiyanlığın önde gelen liderleri olan havariler Petrus ve Pavlus'a odaklanır.
Geri kalanların çoğu "Yeni Ahit" harflerden oluşur (olarak da bilinir Mektuplar ), birçoğu geleneksel olarak elçi Pavlus'a atfedilen, çeşitli Hıristiyan topluluklarına, onları inanç konusunda eğiten ve teşvik eden ve bu topluluklarda ortaya çıkan belirli sorunları ve anlaşmazlıkları ele alan mektuplar. Hıristiyanlığın inanç ve uygulamalarının çoğu Pavlus'un Romalılar, Korintliler, Galatyalılar, Efesliler, Filipililer ve Koloselilere yazdığı mektuplardaki öğretilerinden kaynaklanmıştır,Diğer Mektuplar da (Yakup, Petrus, Yuhanna ve Yahuda tarafından) ilk Hıristiyanları cesaretlendirmek, eğitmek ve düzeltmek ve onları Mesih'e iman etmeye ve güvenmeye ve bu imanı Hıristiyan sevgisi, nezaketi ve tüm insanlara saygı göstererek eyleme geçirmeye teşvik etmek için yazılmıştır.
Vahiy Kitabı (Apokalips olarak da bilinir) aynı zamanda Yuhanna adında bir adam (muhtemelen havari Yuhanna) tarafından yazılmış bir tür mektuptur, ancak büyük ölçüde dramatik semboller, görüntüler ve sayılar aracılığıyla bir hikaye anlatan apokaliptik edebiyat biçimindedir. Vahiy, her yaştan Hıristiyanlara Tanrı'nın sıkı bir şekilde kontrol altında olduğu ve doğru zaman geldiğinde kötülük güçlerininDünyamıza egemen gibi görünen güçler tamamen yok edilecek ve Tanrı'nın ebedi krallığı gerçekleşecektir.
Analiz - Eski Ahit & Yeni Ahit | Sayfa Başına Dön |
Kutsal Kitap'ın 24 kanonik kitabı "Tanah" veya "İbranice İncil" üç ana bölüme ayrılabilir:
- "Tevrat" ("Öğretim" olarak da bilinir) "Pentateuch" veya "Musa'nın Beş Kitabı" ): 1. Yaratılış, 2. Çıkış, 3. Levililer, 4. Sayılar, 5. Tesniye.
- "Nevi'im" ("Peygamberler"): 6. Yeşu, 7. Hakimler, 8. Samuel I ve II, 9. Krallar I ve II, 10. Yeşaya, 11. Yeremya, 12. Hezekiel, 13. On İki Küçük Peygamber (Hoşea, Yoel, Amos, Obadiah, Yunus, Mika, Nahum, Habakkuk, Zephaniah, Haggai, Zechariah ve Malachi).
- "Ketuvim" ("Yazılar"): 14. Mezmurlar, 15. Özdeyişler, 16. Eyüp, 17. Ezgiler Ezgisi (ya da Süleyman'ın Ezgisi), 18. Rut, 19. Ağıtlar, 20. Vaiz, 21. Ester, 22. Daniel, 23. Ezra (Nehemya dahil), 24. I. ve II. Tarihler.
Hristiyan "Eski Ahit" İsa'nın yaşamından önce yazılmış, ancak Hıristiyanlar tarafından kutsal kitap olarak kabul edilen kitaplar topluluğudur ve genel olarak "İbranice İncil" Bazı mezhepler kanonlarına ek kitaplar da dahil eder. Örneğin, Roma Katolik Kilisesi aşağıdaki İncil apokriflerini veya deuterokanonik kitapları da tanır: Tobit, Judith, Maccabees I ve II, Süleyman'ın Bilgeliği, Sirach (Ecclesiasticus olarak da adlandırılır), Baruch ve bazı Yunanca eklemelerEsther ve Daniel.
Hristiyan İncil aynı zamanda "Yeni Ahit" İsa'nın hayatını ve öğretilerini, Havari Pavlus'un ve diğer havarilerin ilk kiliseye yazdığı mektupları ve Vahiy Kitabı'nı anlatır. Bu da aşağıdaki gibi 27 kitap daha oluşturur:
- İnciller (Matta, Markos, Luka, Yuhanna).
- Havarilerin İşleri.
- Aziz Pavlus'un Mektupları (Romalılar, Korintliler I ve II, Galatyalılar, Efesliler, Filipililer, Koloseliler, Selanikliler I ve II, Timoteos I ve II, Titus, Filimon, İbraniler).
- Diğer Mektuplar (Yakup, I. ve II. Petrus, I., II. ve III. Yuhanna, Jude).
- Vahiy (Apocalypse olarak da bilinir).
Bu "İbranice İncil" muhtemelen üç aşamada kanonlaştırılmıştır: "Tevrat" M.Ö. 6. yüzyıldaki Babil Sürgünü'nden önce "Nevi'im" Yahudilere yönelik Suriye zulmü sırasında (M.Ö. 167 civarında) ve "Ketuvim" MS 70'ten kısa bir süre sonra. Bu dönemde, kendi kabul ettikleri kutsal metinleri kapalı bir "kanon" içinde listelediler ve hem Hıristiyan hem de diğer Yahudi yazılarını "apokrif" olarak kabul ederek dışladılar.
İlk Hıristiyanlar için birincil Kutsal Kitap metni "Septuagint" Yunanca çevirisi olan "İbranice İncil" Bununla birlikte, kabul edilen eserlerin bir şekilde farklı listeleri antik dönemde gelişmeye devam etti ve dördüncü yüzyılda bir dizi Sinod veya kilise konseyi (özellikle MS 382'de Roma Konseyi ve MS 393'te Hippo Sinodu) metinlerin kesin bir listesini oluşturdu.mevcut 46 kitaplık kanon "Eski Ahit" ve 27 kitaptan oluşan kanon "Yeni Ahit" MS 400 civarında, Aziz Jerome "Vulgate" Latince baskısını hazırladı. "İncil" daha önceki Sinodların kararlarına uygun olarak 1546 yılında Trent Konsili'nde Katolik Kilisesi tarafından tek gerçek ve resmi karar olarak ilan edilmiştir. İncil Latin ayininde.
Ancak 16. yüzyıldaki Protestan Reformu sırasında Protestan mezhepleri apokrif ya da deuterokanonik metinleri dışlamaya başlamıştır. "Eski Ahit" erken dönem Katolik kilisesi tarafından eklenen metinler, etkili bir şekilde "İbranice İncil" . Hem Katolikler hem de Protestanlar aynı 27 kitabı kullanır "Yeni Ahit" canon.
Kitaplar "Eski Ahit" yaklaşık M.Ö. 9. yüzyıl ile 4. yüzyıl arasındaki doğrulanmamış çeşitli tarihlerde, bazı küçük bölümleri (özellikle Daniel ve Ezra kitapları) İncil Aramicesinde olmak üzere, esas olarak İncil İbranicesinde yazılmıştır. "Yeni Ahit" Koine Yunancası (daha edebi olan Klasik Yunancanın aksine dönemin yaygın sokak dili) ile yazılmıştır ve MS 1. ila 2. yüzyıla tarihlendirilmeleri daha doğrudur.
Kitapların gerçek yazarları "İncil" bilinmiyor.
Geleneksel görüşe göre Kutsal Kitap'ın "Tevrat" Musa'nın kendisi tarafından yazıldığı iddiası Ortaçağ bilginleri tarafından zaman zaman eleştirilmiş ve modern "belgesel hipotezi" aslında farklı zamanlarda, genellikle anlatılan olaylardan çok sonra, birçok farklı kişi tarafından yazıldığını öne sürmüştür. "İncil" Metnin tarihsel değerinin, anlattığı olaylarda değil, eleştirmenlerin yazarların yaşadığı dönemle ilgili çıkarımlarında yattığına inanır. Kutsal Kitap arkeolojisi, Kutsal Kitap'ta adı geçen birçok kişi, yer ve olayın varlığını doğrulamış olsa da "İncil" birçok eleştirel akademisyen şunu savunmuştur "İncil" doğru bir tarihi belge olarak değil, daha ziyade birincil kaynak malzeme olarak genellikle tarihi olaylardan (ve İbrani olmayan mitolojiden) yararlanan bir edebiyat ve teoloji eseri olarak okunmalıdır.
Hristiyan mezheplerinin çoğu şunu öğretir "İncil" Hıristiyan teolojisinin yüzyıllar boyunca etrafında inşa edildiği kapsayıcı bir mesajı vardır. Birçok Hıristiyan, Müslüman ve Yahudi "İncil Tanrı tarafından esinlenilmiş, ancak yüzlerce yıl boyunca çeşitli kusurlu insanlar tarafından yazılmıştır. Bununla birlikte, diğer "Kutsal Kitap'a inanan" Hıristiyanlar, hem "Yeni Ahit" ve "Eski Ahit" Tanrı tarafından söylenmiş ve insanlar tarafından mükemmel bir biçimde yazıya geçirilmiş Tanrı'nın katıksız Sözü olarak kabul eder. Bazıları ise Kutsal Kitap'ın yanılmazlığı görüşünü savunur. "İncil" ruhani konularda hatasızdır, ancak bilimsel konularda hatasız olması gerekmez.
Diğer birçok Ancak dindar olmayan okuyucular "İncil" sadece edebiyat olarak 'nin gerçek edebi değerleri konusunda çok fazla tartışma olmasına rağmen, mitlerin ve masalların kaynağı olarak "İncil" MS 4. yüzyılın sonlarında Aziz Augustinus bile Kutsal Kitap üslubunun "dilin en aşağılık halini" sergilediğini ve en azından din değiştirmeden önce kendisine "Cicero'nun saygınlığıyla kıyaslanmaya değmez" göründüğünü itiraf etmiştir. Özellikle Kutsal Kitap anlatısı (Kutsal Kitap şiirinin aksine) çok sınırlı bir kelime dağarcığıyla çalışma eğilimindedir ve mecazlardan ve diğer mecaz türlerinden sürekli olarak kaçınır.Dil, üslubun tam karşıtı gibi görünebilecek son derece sadeleştirilmiş bir hikaye anlatma tarzını ortaya koyar (oldukça yapmacık Latince çevirinin aksine orijinal İbranice'nin gerçekten de "üsluba" sahip olduğu iddia edilmiştir).
"İncil" hem düzyazı hem de şiir içerir Büyük çoğunluğu düzyazı olarak yazılır ve olay örgüsü, karakter, diyalog ve zamanlama gibi düzyazı özelliklerini içerir ve düzyazı genellikle insanlar ve tarihi olaylar hakkında hikayeler anlatırken kullanılan biçimdir. "İncil" Özellikle Eyüp, Mezmurlar, Özdeyişler, Vaiz, Ağıtlar ve Ezgiler Ezgisi kitaplarında. Bazı kitaplar tamamen şiirsel biçimde yazılmıştır ve bazı eleştirmenlere göre "Eski Ahit" şiirdir. "Eski Ahit" Antik İbrani şiiri olarak tanımlanabilecek olan bu şiir, tek bir fikrin birbirini takip eden şiir dizelerinde tekrarlanması veya pekiştirilmesini içeren paralellik adı verilen edebi bir özelliğe sahiptir. Ayrıca, mesajını iletmek için kelime oyunları, metaforlar, kafiyeler ve ölçü gibi modern şiirde yaygın olan özellikleri kullanır.
Ancak bu iki ana kategorinin ötesinde, "İncil" Yasalar, tarihi nesir, mezmurlar, şarkılar, bilgelik, atasözleri, biyografi, dramatik, mektuplar ve kıyamet gibi çok sayıda özel edebiyat türünün (bazıları düzyazı, diğerleri şiir şeklinde ifade edilmiştir) yanı sıra daha kısa dua bölümleri, benzetmeler, kehanet ve soyağaçları veya aile listeleri içerir.
Kitapların çeşitliliğine rağmen "İncil" ve zaman içinde ayrıldıklarında birkaç birleştirici tema her ikisinden de geçen "Eski Ahit" ve "Yeni Ahit" : orada olduğunu tek gerçek Tanrı Evrendeki her şeyi yaratan ve onun sürdürülmesinde aktif, sürekli ve sevgi dolu bir rol üstlenen Tanrı tüm ırklardan, uluslardan ve dinlerden halkını sever ve karşılığında onların sevgisini arar; bu Tanrı erkekleri ve kadınları iyi ve kötü arasında seçim yapma gücüyle yaratmıştır Tanrı'ya hizmet ederek ve dünyadaki diğer insanlara saygı göstererek iyilik yapmaya çağrıldığımızı, kötülüğün ise direnmek için elimizden gelenin en iyisini yapmamız gereken sürekli bir ayartma olduğunu Tanrı bütün insanların kurtuluşunu ister Günahın ve kötülüğün gücünden kurtulmamıza yardımcı olmak için doğrudan insan işlerine müdahale etmiş (peygamberleri ve nihayetinde oğlu İsa'yı göndermiştir).
İlk eksiksiz İngilizce çevirisi "İncil" bu John Wycliffe 1382'de Ancak 1611 tarihli Yetkilendirilmiş Kral James Versiyonu, edebi açıdan en iyi İngilizce çeviri olarak kabul edilir ve hatta bazıları bunu İngiliz dilindeki en büyük edebiyat eserleri arasında sayar. İngiliz edebiyatı için özellikle verimli bir dönemde üretildi (Shakespeare, Jonson, Webster ve diğerlerinin yaşamlarında), ama aynı zamanda dinin çok siyasallaştığı bir dönemdi. William Tyndale, ilk Protestan çevirisi nedeniyle 1536'da idam edilmişti, ancak çalışması daha sonra King James Version için ana kaynak haline geldi. Çalışma, 1604 ve 1611 yılları arasında altı ekip halinde çalışan elli akademisyen ve din adamından oluşan bir komite tarafından tamamlandı.Katolikler katılmaya davet edildiler, ancak Katolik Kilisesi'nin 1582 tarihli İngilizce çevirisi "Yeni Ahit" kaynak olarak kullanılan İncillerden biriydi.
Kaynaklar | Sayfa Başına Dön |
- King James Version İngilizce çevirisi (aranabilir, diğer birçok versiyona bağlantılar içerir): (Bible.com): //bibleresources.bible.com/bible_kjv.php
- Latince Vulgata İncil (Fourmilab): //www.fourmilab.ch/etexts/www/Vulgate/
- Eski Yunanca Eski Ahit (Septuagint) (Spindleworks): //www.spindleworks.com/septuagint/septuagint.html