Portekizli yazar Saramago ile tanışmam 2008 yılında Fernando Meirelles’in sinemaya uyarladığı Körlük filmi ile oldu. Tanrıkent sonrasında takibe aldığım yönetmenlerden olduğu için bu filmi izlemeden önce şöyle bir araştırma yaparken filmin Saramago’nun kitabından uyarlama olduğunu görmüş ve filmi izlemeden önce bu kitabı okumak istemiştim. Körlük, etkileyici konusuyla öne çıkıyordu ve insanlığa dair temel bir tezi vardı: koşullar değiştiğinde insanlar aynı kalabilir mi? Demokrasiyi içselleştiremediğimizi, düzen ve kaos arasında ince bir çizgi olduğunu gösteriyordu Saramago Körlük’te. Bir süre sonra devam niteliğindeki ikinci kitap olan Görmek, Can Yayınları tarafından basıldı. Yazar bu kez, demokrasinin bugün geldiği noktada alternatif bir çıkış peşindeydi: “Demokratik” seçimlerde eğer daha iyi bir alternatifiniz yoksa oy kullanmamak bir seçenek olabilir miydi? Bu şekilde aslında Körlük illetine de deva olabilecek bir çözüm önermiş oluyordu yazar. Saramago 1998 yılında Nobel ödülüne layık görülen Portekizli bir yazar. Çok sayıda roman, şiir, deneme ve oyunun yazarı. Şimdiye kadar; Körlük, Görmek, Kabil, Bütün İsimler ve Kopyalanmış Adam kitaplarını okudum, Umut Tarlaları’nı bir ara almıştım ancak okuma fırsatım olmadı, yakın zamanda ise Ricardo Reis’in Öldüğü Yıl kitabını bitirdim. Körlük …