Bundan bir yıl kadar önce Türkiye’de “bağımsız” sinemanın durumu üzerine şöyle derin düşüncelere dalmıştım: kapanan Alkazar, yıkılan Emek Sineması, can çekişen Beyoğlu Sineması’na bakıp, aceba İstanbul gibi bir şehirde, bu kadar genç nüfusa rağmen, bağımsız bir sinema hayal miydi?