Şangaylı Kadın, Citizen Kane ile sinema tarihine adını kazıyan, “dahi” sanatçı Orson Welles’in 1946’da çektiği bir film noir örneği. Film, denizci Michael’ın gece vakti bir parkta güzeller güzeli Elsa, nam-ı diğer Mrs. Bannister ile karşılaşması ile başlıyor. Michael’ın da dediği gibi, başını beladan uzak tutmayı beceremeyip, adeta belanın tam ortasında buluyor kendini. Michael, istemeden Elsa, kocası Arthur Bannister, ve kocasının ortağı George Grisby’nin arasındaki güç savaşı ve ihanet silsilesinin arasında kalıyor. Sherwood King’in romanından uyarlanan filmin oldukça güçlü senaryosu ve Orson Welles’in akıllıca hamleleri filmi başından sonuna bir çırpıda sürüklüyor. 40’lı yıllarda Amerikan sinemasının stüdyolara olan bağımlılığı düşünüldüğünde dış mekanların bu denli kullanılması, zaman zaman ışık problemlerine sebep olsa da özellikle o dönem izleyicisi için sanırım müthiş bir deneyim olmuştur. Filmin efsanevi sahnesi tabi ki karakterlerin köşeye sıkıştığı, olay düğümünün ise çözüme kavuştuğu müthiş ayna sahnesi. Ki daha sonraları bu gibi mizansenler çok defa kullanıldıysa da bu kadar etkili olanını daha önce görmemiştim. Her ne kadar güvenilir kaynaklardan doğrulamayasam da, iddialara göre Welles bu filmi, o dönem üzerinde çalıştığı bir projeye para bulabilmek için çekmeye karar vermiş. Biraz para kazanmak için sade bir film yapmaya çalışmışsa da sonunda yine sinema tarihine geçecek bir film çıkmış ortaya. Bir diğer dedikodu da Orson Welles’in o dönemlerde evli olduğu Rita Hayworth ile aralarındaki buzları eritmek için bu filme giriştiği. Ancak bu pek işe yarayan bir taktik olmamış anladığım kadarıyla, zira çift film bitmeden boşanmaya karar vermiş… Ne yazık ki film hakkında söyleyebileceklerim bunlar, en azından şimdilik. Siz en iyisi fırsat bulursanız, hele film noir’lardan hoşlanıyorsanız, ve şöyle kaliteli bir film izlemek niyetindeyseniz, bir ara Şangaylı Kadın’ı izleyin. Belki benim gördüğümden daha çok şey bulursunuz bu filmde…